Smoelensmid

Ondanks dat verscheidene mensen mij de beste wensen en goede gezondheid hebben gewenst gaat het nog niet crescendo in het nieuwe jaar.
Zo zat ik op 5 januari al eens in de stoel van de tandarts toen twee vullingen het spontaan voor gezien hielden in mijn mondholte. Een rechtsonder en een linksonder, dus van eten kwam er weinig en moest ik wel. Het kreng linksonder deed al verschrikkelijk pijn ondanks de verdoving maar de andere dag kon ik weer eten. Ik hield nog wel wat last maar dat zou wel slijten, zo dacht ik toenmaals.
Naarmate de week vorderde ging het af en aan met die kies, het ene moment voel je niks en het volgende kun je nog geen broodkruimel velen.
Vannacht was het echter prijs! Ik heb werkelijk geen oog dichtgedaan. Het ene moment dacht ik een dermate prettige houding te hebben gevonden dat ik dacht te kunnen slapen maar dan kwamen de steken weer venijnig door. De lading paracetamol en ibuprofen leken weinig uit te richten en zo kwam het dat ik elke slaaphouding heb uitgeprobeerd maar geen oog dicht heb gedaan. Dat was eens maar nooit meer, ik heb zoiets al eens eerder gehad tijdens de vakantie aan boord van onze boot en wist eigenlijk wel hoe laat het was.
Vandaag zat ik dus weer in de stoel van de tandarts.... wortelkanaalbehandeling!!
Ondanks de verdoving heb ik helse pijnen doorstaan welke ik bij twee voorgaande keren echt niet heb meegemaakt. Nog erger dan de pijn die ik heb geleden toen mijn vrouw moest bevallen. Ik dacht dat ik out zou gaan zo doordringend waren die pijnscheuten toen de drie kanalen 21 mm uitgeruimd moesten worden.
Nu zit ik hier bij te komen van deze marteling, maar moest van de tandarts wel rekening houden dat de kies wel 2 dagen nodig kon hebben voordat het enigzins tot rust zou komen. Verder nog een kaartje voor over drie weken dan moet de noodvulling er weer uit om plaats te maken voor weer een echte vulling. Ik zal het wel overleven.....toch?