Witte deken

Er was van de week al wat sneeuw gevallen, we glibberden afgelopen vrijdag al vervaarlijk richting een vluchtheuvel toen op het laatste moment de banden een stukje asfalt vonden en de auto de goede richting weer opstuurde. Maar afgelopen nacht en vandaag gedurende de dag is er een pak sneeuw gevallen waar je u tegen zegt.
Op de tuintafel en op de aangrenzende scheidingsmuur was de laag van twintig centimeter duidelijk zichtbaar. Ongekend en een duidelijk landelijk record, in elk geval voor deze eeuw.


Als je, zoals wij, een poolhond hebt dan ontkom je er niet aan om een wandeling te maken in de sneeuw. Hij maakt het je wel kenbaar. Je zou denken dat hij niet zou weten dat het gesneeuwd had, maar hij maakte ons duidelijk kenbaar dat hij daar in wilde struinen.
Zo vroeg in de ochtend zag alles er nog maagdelijk uit, de strooiwagens komen hier nooit en de uitslapers waren ons uiteraard niet voor geweest. Gelijk aan het einde van het pad wachtte een sneeuwhoop waar de hond direct vol indook en met kop en al in verdween. In het park was alles voor zover je kon kijken wit en onze Malamute stond bijna tot zijn buik in de sneeuw. Hij genoot zichtbaar van deze witte wereld en holde en sprong dat het een lieve lust was. We hebben nog wat foto's kunnen maken, maar de batterijen hielden er al gauw mee op, desondanks leverde het toch wat mooie kiekjes op. In de middag hield het soms op met sneeuwen zodat we ook nog een beetje konden filmen.

Op het moment hagelt het nog wat, maar de volgende dagen wordt geen sneeuw van betekenis meer verwacht. Wel blijft het om het vriespunt schommelen zodat de sneeuw voorlopig wel blijft liggen al zal de kwaliteit wel hard achteruit gaan.